کد مطلب:1213 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:14

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

ثبات شخصيت انسان به چه چيزي بستگي دارد

پيش از هر چيز از اين كه به فكر ارتقاي كمالات و دستيابي به ثبات شخصيت خود هستيد، اظهار خوشوقتي

ميكنيم ; چرا كه اولين مرحله هر كمال، ((بيداري)) است ; بيداري و آگاهي نسبت به نواقص و سعي براي جبران آنها.

بنابراين، اين كشمكشهاي فكري و روحي را، بايد روندي سازنده و مثبت تلقي كرد. حضرت عيسي(ع) فرموده است:

((مريض كسي نيست كه دردي دارد ; بلكه مريض واقعي كسي است كه بيمار است، ولي خود را سالم ميپندارد)).

اما ثبات شخصيت ; ثبات شخصيت (نوع مثبت آن) گوهري گرانسنگ است كه آسان به كف نميآيد و به سرعت

حاصل نميشود. ((ثبات شخصيت))، در مرحله اول رهيق معرفت است. تا آدمي معرفت خويش را نسبت به هستي و

آفرينندهئ آن و جايگاه خود در هستي و نيز وظايفي كه براي او ترسيم ميگردد بالا نبرد و به سطح مناسبي از كمال

نرساند، همواره دستخوش بيثباتي خواهد بود و هر روز تحت تاثير موجها به اين سو و آن سو خواهد رفت.

اگر كشتي لنگري نداشته باشد، امواج دريا، آن را به هر طرف خواهند كشيد و چه بسا در اين كشاكش، آسيب

سختي هم ببيند و يا منهدم گردد.

لنگر آدمي در اقيانوس بيكران هستي، همان ((معرفت)) است ; معرفتي منطقي و عقلاني درباره حيات و آن گاه به

مقتضاي معرفت، عمل كردن.

قرآن مجيد به زيبايي هر چه تمامتر اين حقيقت را بدينگونه بيان فرموده است: ((آدمي ناپايدار و بيثبات آفريده

شده است ; زماني كه ناگواري به او رو كند، ناله سرميدهد و زماني كه خير به او رسد، بخل ميورزد، مگر نمازگزاران ;

آناني كه بر نماز خود مداومت ميكنند و كساني كه در اموالشان حقي معلوم براي سائل و محروم است (حق فقرا و

نيازمندان را پرداخت ميكنند) و كساني كه روز جزا را تصديق ميكنند و از عذاب پروردگارشان ترسان هستند... و

كساني كه خود را از نامحرمان باز ميدارند... و كساني كه به امانت و عهد خويش وفا ميكنند و كساني كه [در جاي لازم

خود] شهادتهاي خود را ادا ميكنند و بدان استوارند و كساني كه بر نماز خود محافظت دارند...))، (سوره معارج، آيه

19 به بعد).

عصبانيت و كمظرفيتي نيز ناشي از بيثباتي است. انسان فهميده و داراي معرفت، هرگز عنان اختيار خويش را، به

دست نفس سركش نميسپارد ; زيرا نفس بد انديش را دشمن ميدارد و ميداند كه اگر مهار نشود، آدمي را به ورطهئ

سقوط خواهد كشاند. بنابراين او به كنترل نفس خويش ميپردازد و هنگام هيجان نه سخني ميگويد و نه تصميمي

عجولانه ميگيرد.